Rozdział Dwudziesty Piąty

Wsunęłam kciuki za wąski materiał pasów oddzielając podrażnioną skórę ramion od obciążonych ciężarem zakupów sznurów plecaka. Z opanowaniem przesunęłam końcówką języka po suchej powierzchni rozchylonych warg, zimne, nocne powietrze wypełniają moje płuca przy każdym kolejnym oddechu,a niemoralnie szeroki uśmiech pojawiał się na twarzy w każdej chwili kiedy jego gardło opuszczały pomruki niezadowolenia. Pozornie wysportowany, fantastycznie umięśniony, fenomenalnie pewny siebie mężczyzna okazał się marnym amatorem górskich wspinaczek. W umyśle powtarzałam zasady udzielania pierwszej pomocy, byłam praktycznie pewna, że tej nocy wykorzystam wszelkie informacje przekazane znudzonej klasie na jednym z licealnych warsztatów "Odpowiedzialnego Obywatela Brooklynu". Odważnie ściskał moją dłoń wysuwając swe ciało o kilka kroków w przód, tym sposobem próbował uchronić me stopy przed zderzeniem z drobnymi kamieniami oraz nieco suchymi korzeniami drzew, jego wściekłość była namacalna, lecz sposób w jaki imitował zadowolenie związane z moim pomysłem dosłownie roztapiał serca.Niezwiązane pukle cienkich włosów łaskotały rozgrzane do czerwoności policzki,a  lodowate cząsteczki powietrza uderzały w rozżarzoną skórę dając kilkusekundową ulgę. Blask perfekcyjnie okrągłego księżyca opadał na wąską, piaszczystą dróżkę, którą podążaliśmy, kilka nocnych ptaków umilało naszą podróż swym śpiewem. Byłam zauroczona otaczającą nas panoramą, nawet jeśli doprowadzała mojego chłopaka do stworzenia listy sposobów, dzięki którym mógłby pozbawić mnie życia.

-Juuuuuuuuuuuustin.-Jęknęłam dziewczęco zakręcając delikatne kółko na powierzchni jego dłoni.-Chyba nie będziesz obrażony przez resztę naszej randki, prawda?- Uniosłam brwi ku górze.Jasnowłosy zacisnął swe perfekcyjnie pulchne wargi w cienką linię, ten gest sprawił, że chciałam wbić w nie swoje zęby tak mocno by pozostawiły krwisty ślad.-Zostało tylko kilka metrów, przysięgam, że widok jaki zastaniesz na szczycie jest wart każdego wysiłku.-Byłam pewna swych słów. Podczas wycieczki na wyspę miałam okazję zwiedzenia wielu klimatycznych miejsc. Bahamy słyną z dziewiczych pejzażów, które napawały mą duszę zachwytem, jednakże moje serce oraz umysł pozostały wierne perspektywie tysiąca drobnych światełek rozciągniętych wzdłuż skąpanego w ciemności oceanu.-Jesteś pierwszym mężczyzną, którego zabieram w to miejsce.-Te słowa przykuły jego uwagę. Spojrzał w moją stronę z trudem powstrzymując kąciki warg przed uniesieniem się ku górze.

-Naprawdę ?-Zacisnął palce otaczające moją dłoń. Potwierdzająco skinęłam głową.

-Pomyślałam, że to odpowiedni czas by opowiedzieć prawdziwą historię Chloe Rodriguez. Potrzebowaliśmy spokojnej przestrzeni, która będzie należała jedynie do naszej dwójki.- Przeniesienie związku na kolejny etap wymagało większego wkładu z mojej strony, zmarnowałam zbyt wiele czasu na udawanie osoby, którą nigdy nie byłam, a Justin był facetem, który zasługiwał na wszelkie dobra tego świata. Zapisując w sercu sekundę jego uśmiechu skręciłam wgłąb lasu, długie, gęsto obrośnięte gałęzie drzew zawisły ponad naszymi głowami tworząc ciemny korytarz. Najprzyjemniejszym widokiem dnia okazał się blask jego oczu w chwili gdy tuż pod naszymi stopami rozciągnął się krajobraz Nowego Yorku otoczonego poświatą lamp, barwnych reklam oraz reflektorów aut przemierzających wąskie labirynty ulic.Wysokie biurowce, których ściany niczym gładkie tafle lustr odbijały naturalnie piękny księżyc. Ostra skarpa stanowiła punkt widokowy, dzięki któremu zwykły obserwator mógł utracić oddech.

-Miałaś rację.-Zawsze ją mam Justin.- Zdjęcia na pocztówkach nie są w połowie tak doskonałe jak ten pejzaż.- Wstrzymał powietrze badając wzrokiem każdy centymetr rozciągniętego przed nami krajobrazu.-Zwiedziłem każdy park, muzeum,wystawy, mieszkanie wybitnego poety, który zmarł dziesiątki lat temu, ale żadne z tych miejsc nie sprawiło bym zachwycił się Nowym Yorkiem tak jak w tej chwili. Dlaczego nie słyszałem o tym miejscu?

-Jesteś beznadziejny w górskich spacerach, to chyba jeden z głównych powodów.-Wbił palec pomiędzy me żebra jedynie nasilając głośny śmiech wydobywający się z mojego gardła.Nie próbowałam kryć rozbawienia. -Niewielu licealistów decyduje się na wycieczki w głąb lasu.Tutejsza droga nie pozwala na dotarcie na szczyt autem, lenistwo jest główną barierą dzielącą to miejsce od natłoku imprez i pijanych nastolatków.-Wyjaśniłam po chwili ściągając z pleców pakunek. Zacisnęłam usta w cienką linię rozprowadzając lepki błyszczyk po całej powierzchni warg. –Jesteście zbyt bogaci by doceniać piękno rzeczy naturalnych.-Podążyłam za jego wzrokiem wlepionym w rozmyty pejzaż migoczących lamp. Wciągnęłam rześkie powietrze próbując zniwelować palącą kulę stresu wypalającą mój żołądek.

-Powinienem poczuć się urażony?-Spojrzał na moją sylwetkę unosząc krzaczastą brew ku górze.

-Raczej bogatszy o nową opinię.- Rozsunęłam suwak plecaka wyciągając z jego wnętrza puszysty, ciemnobrązowy koc. Gestem zaprosiłam towarzysza na drewnianą, zdezelowaną ławkę skrytą pod rozłożystą gałęzią drzewa. Spróchniałe drewno zatrzeszczało pod ciężarek dwojga przerywając przyjemną ciszę. Ułożyłam miękkie nakrycie na naszych kolanach i zagarnęłam kosmyk włosów za ucho.

-Muszę być naprawdę niesamowity, jeśli pomimo swoich uprzedzeń oraz wszelkiej nienawiści wobec ludzi mojego pokroju polubiłaś mnie.- Otulił ramieniem moje ciało niwelując dzielące nas centymetry.

-Nie brakuje ci także skromności.-Spojrzałam w górę, a kąciki mych ust mimowolnie wygięły się w uśmiechu. Czekoladowy blask jego tęczówek był jedną z tych cech, dla których mogłam oddać swoją duszę.- Nie potrafię wyjaśnić swojego zachowania. Od kiedy pamiętam unikałam zarozumiałych bogaczy takich jak ty.-Malinowe usta chłopaka rozchyliły się w geście oburzenia, ignorując tę reakcję kontynuowałam wypowiedź.- Denerwowała mnie twoja nachalność, lecz jednocześnie było w tobie coś urzekającego. Nie myśl, że polubiłam cię już pierwszego dnia. Byłeś wyjątkowo irytujący Justin.- Parsknęłam unosząc oczy ku niebu.- Nie potrafiłeś zrozumieć, że na świecie istnieje dziewczyna, która mogłaby się tobą nie interesować. Wiesz jakie jest życie, lista dzielących nas rzeczy była tak ogromna, że bałam się ryzyka związanego z bliższą znajomością. Natalie była zawstydzona faktem posiadania tak biednej kuzynki, jej rodzina miała być perfekcyjna, wszystko w jej życiu jest idealne. Próbowała zaimponować ci na każdym kroku, zmusiła mnie do kłamstwa, a ja nie widziałam w jej zachowaniu niczego złego, ponieważ nie wiązałam z tym wyjazdem żadnych nadziei. Zadzieranie z nią wiązało się z rozpoczęciem wojny, byłam wystarczająco zmęczona wydarzeniami codziennego życia, chciałam odpocząć i zapomnieć o problemach. Nie było dnia żebym nie myślała o prawdzie. Początkowo chciałam spróbować przyjaźni, dogadywałam się z tobą, bywałeś zabawny i czarujący, ale stawiałam pomiędzy nami pewnego rodzaju barierę. To był czysty strach, ona jest Królową Dramatu, byłam na wyjeździe z jej przyjaciółmi. Mogła mnie zniszczyć jednym skinieniem. Wiedziałam, że prawda zburzy wszystko co zbudowaliśmy. Byłam przygotowana na koniec, a jednocześnie był tak zaskakująco bolesny.-Wstrzymałam powietrze zaciskając drobne, nieco zmarznięte palce na swoich kolanach.-Nie chciałam ci tego zrobić.-Przyznałam obserwując piach pokrywający moje buty.-Miałeś prawo się zdenerwować, tego obawiałam się najbardziej. Twojego odrzucenia. Każdego dnia patrzyłam na te piękne dziewczyny podążające za tobą wzrokiem, miały wszystko, modne ubrania, zadbane włosy. Polubiłeś mnie otuloną bogactwem, czułam, że to co prawdziwe nie będzie zbyt wartościowe.

-Chloe.- Jego palce otarły się o moją brodę, zadrżałam zaskoczona ciepłem.- Nie zakochałem się w twoim IPhon’ie, spódnicy od Armaniego czy szmince z Diora. Podobał mi się sposób w jaki twoje tęczówki zamieniły się w ostrza kiedy pierwszy raz wyciągnąłem ku tobie rękę. Praktycznie oszalałem kiedy zobaczyłem krople wody muskające twoją szyję, twój śmiech i wściekłość. Skrucha kiedy zmiażdżyłaś moje jądra, miękkość twoich ust, a nawet zdenerwowanie kiedy sos z hamburgera ubrudził twój policzek. Zauroczyłaś mnie tymi drobiazgami, swoim charakterem i uprzejmością. Doceń to, bo bywałaś naprawdę wredna.- Parsknęłam z rozbawieniem odchylając głowę do tyłu.- Wściekłem się, ponieważ nie zaufałaś mi wystarczająco. Uczucia buzujące w mojej głowie były przytłaczające, zareagowałem agresywnie, ale to nie zmieniło tego co do ciebie czuję. To gdzie mieszkasz, napisy na metkach przy twoich ubraniach czy model telefonu nigdy nie wpłynie na mój sposób postrzegania.- Wplótł palce w moje włosy przyciągając mnie ku sobie.- Chcę znać każdy szczegół twojego życia by dzielić z tobą zainteresowania oraz chwile, nie po to by cię wyceniać.-Delikatnie odcisnął wargi na czubku mego nosa, brodzie, aż ostatecznie zastygł na ustach wsuwając pomiędzy nie swój język. Przeniosłam skostniałe dłonie na zarysowaną szczękę mężczyzny odwzajemniając pocałunek. Moje zęby otarły się o skórę jego ust, mruknęłam z zadowoleniem.

-Przepraszam.-Wymamrotałam niezrozumiale napierając na niego.-Bardzo, bardzo, bardzo przepraszam.-Powtórzyłam kilkukrotnie ozdabiając jego szyję drobnymi śladami.

-Jeśli nie przestaniesz będziemy musieli przetestować jak wiele ruchu może znieść ta ławeczka.-Jego niski głos dotarł do moich uszu wywołując przyjemne mrowienie pomiędzy udami. Zachichotałam dziewczęco obejmując ramionami umięśniony tors mężczyzny.

-Cieszę się, że nie znienawidziłeś mnie.-Wyznałam przymykając powieki. Wdychałam jego zapach rozkoszując się całym bezpieczeństwem i stałością, które mi dawał.

-Jak mogłaś pomyśleć, że mógłbym przestać cię lubić? Jasno dawałem ci do zrozumienia, że jestem tobą zainteresowany nawet po tym gdy praktycznie zniszczyłaś mojego fiuta.

-Przestań mi to wypominać !-Pisnęłam uderzając dłonią w okryte jeansami udo chłopaka!-Ta mikroskopijna część twojego ciała nawet tego nie poczuła.- Ze świstem wciągnął powietrze.

-Z tego co pamiętam ostatnim razem byłaś zadowolona z jego wielkości, mam ci przypomnieć ?- Wbił opuszki palców w mój bok, jednocześnie drugą dłonią odsunął pasma włosów osłaniających moją twarz na plecy.- Wiesz mówię o tej nocy kiedy pieprzyłem cię na tylnej kanapie mojego samochodu i byłaś na mnie nabijając się..

-Justin!- Mój pisk rozniósł się po okolicy.- Nie musisz kontynuować, nie mam problemów z pamięcią.- Osunęłam się układając ciało w płaskiej pozycji, głowę oparłam o jego uda.

-Zrobię to dopóki nie przyznasz, że mam największego penisa na całym świecie. – Nachylił się nad moją twarzą otulając mnie miętowym zapachem gumy do życia.

-Obiecałam sobie, że będę z tobą kompletnie szczera. – Wydęłam wargę rozkoszując się widokiem jego wściekłości.

-Chloe..-Rzucił ostrzegawczo. Żarty się skończyły ?

-Dobrze już dobrze. Jest ogromny.-Uniosłam dłonie w geście poddania, jego oczy rozbłysnęły odbijając blask gwiazd skąpanych w granacie nocnego nieba.

-Grzeczna Dziewczynka.- Kiwnął z uznaniem wsuwając dłonie pod materiał cienkiej bluzeczki okrywającej moją talię.- Więc Chloe, czekam na gorące szczegóły twojego życia.-Moje serce zadudniło z przerażeniem. Nienawidziłam tego tematu. Próbowałam żyć chwilą, analizowanie sytuacji, w której znalazła się moja rodzina nigdy nie przychodziło z łatwością. Wiedziałam jednak, że podstawą każdego związku jest zaufanie oraz wzajemne wsparcie, a nie zbudujemy tego bez podstawowych fundamentów.

-Kiedy nie poluję na przystojnych mężczyzn z kijem golfowym pracuję.- Wzruszyłam gładko ramionami, zaczęłam od rzeczy najprostszych licząc, że to ułatwi mi dobór słów i wydarzeń do dalszej wypowiedzi.- Wstaję każdego ranka, jem śniadanie w towarzystwie mojego brata oraz mamy, wychodzimy z mieszkania i wracamy wieczorem.- Nie spuszczałam wzroku z jego twarzy. Obserwowałam każdą malutką zmarszczkę, pieprzyk czy zagłębienie zdobiące oliwkową cerę.

- A czas wolny ?

-Zazwyczaj spędzam go z Kate, nie mam zbyt wielu przyjaciół. Wychodzimy na boisko lub do jedynej restauracji w okolicy. Dodatkowo prowadzę zajęcia w lokalnym domie kultury.- Wyznałam starając się zrelaksować. Justin wyczuwając napięcie mych mięśni wykonał kilka kojących kółek dookoła mojego pępka.

-Naprawdę ?- Uniósł brwi ku górze.

-Tak. W dzielnicy nie ma zbyt wielu miejsc gdzie dzieciaki mogłyby spędzać czas, ja natomiast potrzebowałam sposobu na wyładowanie energii, z tego narodził się pomysł stworzenia klasy tanecznej. Nic wielkiego.

-Więc jesteś tancerką ?- Obserwując moje oczy przesunął językiem po dolnej wardze pozostawiając na niej mokry ślad.

-Nic nadzwyczaj profesjonalnego. Wzięłam udział w kilku konkursach, jednak nie miałam możliwości spróbowania swoich sił w zaawansowanych treningach.

-Sprawiasz, że zakochuje się w tobie jeszcze bardziej. Nie sądziłem,że to możliwe. Podejrzewałem cię o chodzenie na siłownie, takie ciało nie bierze się znikąd, ale tancerka ? To gorące, naprawdę gorące.- Kilkukrotnie kiwnął głową. Zachichotałam.- Chciałbym żebyś dla mnie zatańczyła.-Dodał po chwili.

-Może któregoś dnia.-Wyszeptałam kokieteryjnie.

-Powinnaś nauczyć mnie kilku kroków, nie chcę wyglądać przy tobie jak zagubiony jeleń.- Uniosłam brwi ku górze parskając śmiechem.

-Tylko jeśli pokażesz mi jak tworzyć muzykę.- Odparłam kręcąc głową z rozbawienia. – Chciałbyś wiedzieć coś jeszcze ?

-Wspominałaś o swojej mamie oraz bracie. Mam być przygotowany na napaść jego kolegów ?

-Nie będę ukrywała jego niechęci wobec osób z Manhatanu, dlatego dla twojego bezpieczeństwa pozwól, że przygotuje go na wasze spotkanie.- Pragnęłam odciągnąć rozmowę z Harrym w czasie. Byłam pewna swoich uczuć wobec Justina, ale związek z nim oznaczał bitwę z przekonaniami brata. Znałam jego zasady, złamałam je i byłam świadoma konsekwencji.

- A ojciec?-Moje serce wstrzymało swoją pracę na kilka sekund. Z trudem przełknęłam ślinę pokonując gulę blokującą moje gardło.

-Nie mamy zbyt dobrego kontaktu.-Przyznałam nieśmiało podnosząc się do pozycji siedzącej.

-Nie mieszkacie razem ?- Spytał ze zdziwieniem przysuwając mnie do siebie.

-Chciałabym żeby tak było.-Rzuciłam z obrzydzeniem unikając wzroku brązowookiego.-Kilka lat temu porzucił rodzinę na rzecz alkoholu.- Liczyłam, że to zdanie będzie jedynym wyjaśnieniem jakie będę musiała złożyć na jego ręce.

-Stąd wasze problemy ?-Wiedziałam, że ciekawość rozpalała jego umysł. Próbowałam odnaleźć w sobie siłę na pokonanie wstydu i wyjawienie wszelkich sekretów. W odpowiedzi skinęłam głową.

-Z pewnością nie zostanie zwycięzcą w konkursie na  ojca roku.-Zażartowałam sucho.-Stracił pracę i próbował odnaleźć pocieszenie w wódce. Do tej pory nie potrafi z niej zrezygnować. Wybrał ją zamiast nas.- Wcisnęłam palce w jego dłoń.

-Moim rodzicom odbiło na punkcie pracy. W zasadzie nie potrafią rozmawiać o niczym poza firmą, finansami i świetlaną przyszłością dla mnie i rodzeństwa. Nasze życie przypomina scenariusz, spełniamy każdą z zachcianek chcąc zadowolić wszystkich poza nami samymi. Mój ojciec nigdy nie był na żadnym meczu koszykówki, w którym grałem, zdarłby moją skórę gdyby zobaczył tatuaże, nie rozmawiał ze mną o dziewczynach, ani nie zabrał mnie do naprawdę obskurnego baru na tanie piwo. Pieniądze nie zastępują wszystkiego. Dlatego uwierz, rozumiem twoje rozgoryczenie.-Nieprzyjemny dreszcz przepłynął przez wszelkie zakończenia nerwowe w mojej skórze. Atmosfera pomiędzy nami zrobiła się zbyt gęsta i nerwowa, nie chciałam by dobry humor Justina wyparował.

-Znam okropny bar z naprawdę niedobrym piwem.- Zatopiłam kąciki ust w policzkach.-Dlatego skoro twój ojciec spieprzył sprawę, to ja będę tą osobą, która pomoże ci stać się prawdziwym mężczyzną.-Zsunęłam cienką warstwę koca z nóg i wyprostowałam się.

-Założę się, że odpadniesz po pierwszym kuflu.- W tym momencie Justin Drew Bieber dowiedział się, że jestem osobom kochającą wyzwania, a rządza wygranej jest większa niż zdrowy rozsądek.

Gęsty, szary dym wypełniał sześcienne pomieszczenie. Drewniane, masywne ławy uginały się pod ciężarem męskich, spoconych ciał. Szklane naczynia odbijały zbyt głośne rozmowy, kłótnie oraz urywki prostackich piosenek opuszczających wiotkie usta pijanych klientów. Smród tłustych potraw dotarł do moich nozdrzy wywołując nieprzyjemny ścisk żołądka. Wiedziałam, że znaleźliśmy się we właściwym miejscu. Zsunęłam z ramion cienkie okrycie i bezczelnie wcisnęłam je w dłonie zniesmaczonego chłopaka. Powinnam być przygotowana na taką reakcję. Skinieniem wskazałam na drewniany kołek wbity w zniszczony filar okryty porwanymi kartkami papieru przepełnionymi ofertami oraz reklamami.

-Mam powiesić twoją kurtkę w tym miejscu ?-Uniósł brwi ku górze próbując podkreślić absurdalność mojej propozycji.

-Nie mam zamiaru nosić jej przez resztę wieczoru, tu jest zbyt gorąco!-Odkrzyknęłam niewzruszona mimiką jego twarzy.

-A jeśli ktoś ją zabierze ?- Zacisnął palce w pięść gniotąc aksamitny materiał bomberki.

-Wtedy wrócę do domu półnaga.- Burknęłam unosząc oczy ku niebu.-Wyluzuj Justin, ci ludzie ledwo pamiętają o zabraniu swojej garderoby. – Odwróciłam się na pięcie by następnie pokonać niewielką odległość dzielącą wejście od baru. Wystarczyło kilka sekund bym poczuła na swojej talii jego opiekuńczy uścisk.

-Przysięgam, że wystarczy jeden niewłaściwy gest w twoim kierunku, a nie zatrzymasz mnie przed  darmowym usunięciem zębów niektórym z nich.- Figlarny uśmiech pojawił się na mojej twarzy. Jego zazdrość tworzyła wybuchowe połączenie. Była przesadzona i podniecająca jednocześnie, nie wiem, które z tych uczuć powinno być dominującym. –To wyjście byłoby mniej stresujące gdybyś faktycznie była moim nudnym, odrzucającym ojcem, nie najlepszą laską w okolicy.- Moje serce wykonywało fikołki podekscytowania za każdym razem gdy jego kciuk otarł się o moją skórę nieco intensywniej. Ta atmosfera była odurzająca. Stanęłam na palcach przewieszając się przez połowę śliskiego blatu po czym gestem przywołałam ku sobie brodatego barmana.

-Dwa razy jasne z beczki.- Byłam stałym bywalcem takich miejsc. Harry uważany był za wybitnego konesera piw marnej jakości. Jego degustacje zazwyczaj kończyły się oczyszczaniem żołądka pod brudnymi ścianami blokowisk, a w sytuacjach krytycznych moją interwencją. Nigdy nie próbowałam go obwiniać, był przytłoczony rolą głowy rodziny i szukał ucieczki w zabawie ze znajomymi. Dzięki długim pijackim wykładom zapamiętałam, że pod żadnym pozorem nie powinnam próbować trunków ciemnych i jeśli decyduje się na piwo – zawsze mam stawiać na jasne.- I orzeszki.-Dodałam po chwili namysłu z hukiem opadając na stopy.

-Widzisz jakieś wolne miejsce?-Spojrzałam na napiętą szczękę brązowookiego, który niczym strażnik monitorował otaczający nas tłum mężczyzn.

-Pod ścianą.-Wymamrotał niewyraźnie przenosząc swoje palce pomiędzy moje. Splótł nasze dłonie prowadząc mnie w stronę niezajętego stolika. Z zadowoleniem zajęłam miejsce tuż przy jego ciele. Wyprostowałam plecy nasuwając dłonie na chropowaty blat okryty tandetną serwetką oraz sztucznym kwiatkiem.

-Mają zmysł dekoratorski.- Z rozbawieniem wskazał na nieżywą roślinę.- Jeśli kiedyś kupimy wspólne mieszkanie urządzę je w tym stylu.- Dla potwierdzenia szturchnął okurzony listek. Zanim zdążyłam zareagować podstarzała kobieta uderzyła dnem masywnych szklanek o drewnianą powierzchnię przed naszymi ciałami. Wymamrotałam ciche „dziękuje” z niesmakiem obserwując jej piersi wciśnięte w zbyt mały biustonosz. Ten trik miał dodać jej seksapilu czy wymusić wymioty na klientach ze złym samopoczuciem?

-Jesteś pewna, że ta ciecz nie wypali mojego przełyku?- Zwróciłam swoją uwagę na jego twarz skupioną na obserwacji miedzianego płynu odbijającego się od krawędzi naczynia.

-To zwykłe piwo Bieber, przestań być cipką na jeden wieczór.- Dla potwierdzenia swych słów zatopiłam wargi w alkoholowym naparze i cmoknęłam z zadowoleniem.

-Powinienem dostać nagrodę za najbardziej wyrozumiałego partnera na świecie.- Zażartował. Uniósł szklankę ku górze i wlał napój do swojego gardła opróżniając praktycznie połowę zawartości. Spojrzał na mnie przewrotnie przenosząc ramię na oparcie za moimi plecami. Nachylił się nade mną otulając me policzki gorącym oddechem.-Zapamiętaj, że w tym związku jesteś jedyną cipką.-Zaczepił swoje zęby o kraniec mego ucha. Mimowolnie zadrżałam.

-Okej.-Wykrztusiłam poruszona sięgając po garść drobnych orzeszków okrytych solą. Musiałam zająć usta czymkolwiek co powstrzymałoby mnie przed rzuceniem się na niego i wessaniem w jego szyję. Zamieniłam się w napaloną nastolatkę. Świetnie Chloe, to odpowiedni czas na cofnięcie swojego myślenia o pięć lat.

- I wtedy ona była jak Justin! Bóg patrzy na ciebie ! Jak możesz dokonywać samogwałtu !- Wybuchłam śmiechem słysząc imitację kobiecego głosu wytyczonego rytmem pijackiego bełgotu.- Wyobrażasz to sobie ? Chciała mnie wysłać na obóz dla osób zagubionych w kościele bo zgwałciłem swojego fiuta!-Wyrzucił dłonie w powietrze próbując podkreślić dramatyczność sytuacji, w której babcia nakryła go na masturbacji.

-Dlaczego nie zamknąłeś pokoju ?- Niesfornie zagarnęłam potargane włosy za uszy licząc, że usunięcie ich sprzed twarzy wyostrzy mój wzrok. Wypiliśmy dużo jasnego piwa, zdecydowanie za dużo.

-Nie miałem na to czasu okej ? Byłem pewien, że usłyszę kiedy ktoś będzie się zbliżał ! Ale ona się skradała ! Jestem tego pewien! Dostałaby szału  gdyby zobaczyła ciebie w moim łóżku przed ślubem.- Pokręcił głową i zniwelował dzieląca nas przestrzeń by po raz setny tej nocy skosztować smaku moich warg.

-Będziesz musiał się ze mną ożenić zanim pozwolisz jej zakraść się do naszej sypialni.- Zażartowałam otulając dłońmi jego rozgrzaną do czerwoności twarz. Na moje słowa gorączkowo odsunął się. Wyciągnął dłoń w stronę talerza wypełnionego cebulowymi krążkami i chwycił jedną z okrągłych przekąsek.

-Chloe, nie chcę zwlekać. Chce oświadczyć ci się w tej chwili.- Spojrzał na mnie spod przymkniętych powiek unosząc moje palce ku górze. Niesfornie, myląc się kilkukrotnie, nasunął zasmażane warzywo niczym wartościowy pierścionek.- Planuje kochać się z tobą tej nocy, a jeśli ta przesadnie cicho chodząca kobieta nam przeszkodzi ukażesz jej tę cebulę.- Przysięgam, w tamtej chwili to była najbardziej romantyczna chwila o jakiej mogłam śnić.

-Nie jestem pewna czy chce wiązać się na stałe z samogwałcicielem.- Parsknęłam oblizując brzeg zaręczynowej biżuterii.

-Shh, to było jednorazowe.- Zapewnił obejmując dłonią moje udo.- Sprawiasz, że tracę samokontrolę Chloe. Jesteś moją jedyną myślą, każdym oddechem, uśmiechem, ruchem. Nigdy nie czułem czegoś równie silnego oraz ekscytującego. Wszystko czego pragnę to dzielenie z tobą najdrobniejszych chwil. Nie obiecuję, że będę perfekcyjny, ale przysięgam, że zrobię wszystko byś nigdy nie zwątpiła w swoją miłość wobec mnie. Byłbym głupcem pozwalając ci ponownie odejść. –Złączył nasze czoła przymykając powieki.- To najlepszy wieczór jaki mogłem spędzić. Nawet jeśli upiłaś mnie naprawdę niedobrym piwem.- Zachichotałam bezmyślnie. Przeczesałam jego włosy rozkoszując się nikłym zapachem jego perfum błądzących w otaczającym nas powietrzu. Rozchyliłam usta kiedy poczułam spoconą dłoń uderzającą w moje plecy. Niczym oparzona odskoczyłam do tyłu natrafiając na krzywy uśmiech młodego chłopaka opartego o brzeg naszego stolika. Przełknęłam ślinę marszcząc brwi.

- Hej Kochanie.- Jego nogi praktycznie roztapiały się kiedy z trudem utrzymywał równowagę.- Obserwuję cię od kiedy przyszłaś, nie mogłem wyjść bez podejścia do ciebie.- Ucisk na mojej nodze stał się bardziej wyraźnie. Wszelkie mięśnie wypełniające moje ciało napięły się, wiedziałam, że nieznajomy nie wniesie niczego dobrego do przebiegu tej nocy.

-Nie jestem zainteresowana.- Odparłam pospiesznie licząc, że moje słowa spławią intruza.

-Mógłbym umrzeć dla twoich pośladków. Nie myślę o niczym poza pie..- Wystarczyła sekunda by pięść Justina zderzyła się z jego nosem. Zrozumiałam, że słowa Justina nie były żartem kiedy ciemnoczerwone krople krwi zderzyły się z chropowatą ścianą przy moim boku. Wtedy rozpętało się prawdziwe piekło.